TUFS Language Modules

Japon dilinin ritmi, temel birim olarak seslemaltı kullanıyor. Japonlara göre, bütün seslemaltılar aynı uzunlukta algılanıyor.

Seslemaltı ile vurgu arasındaki ilişkiyi dikkatlice incelersek, ana vurgunun, ikili ünlülerin ikincisi っ(tsu) , ん ve ー (ünlü uzaması) gibi özel seslemaltılar üzerinde bulunmadığını gözlemleyebiliriz.

Örneğin, (ほん (本, hon)’un vurgulama çeşidini bilmeden bile, yukarıda anlatılan kuralı temel alırsak, ana vurgunun んüzerinde bulunmadığını anlayabiliriz.

Aslında, ana vurgu birinci seslemaltı ほüzerindedir.

Önceden, (ほ・んho n) oluşumunda iki seslemaltı olduğunun bilincine varılmamışsa, bu durumu algılamak oldukça güçtür.

しんぶん (新聞, shinbun) sözcüğü, し(alçak), ん (yüksek), ぶ (yüksek) ve ん (yüksek) şeklinde oluşur, fakat Japonca öğrenenler arasında, bu sözcüğü, しん(shin) ve ぶん(bun) olmak üzere iki parçaya bölerek, しん(alçak) ve ぶん(yüksek) telaffuz eden insanlar var. Bu da, dikkatli olmayı gerektiren bir noktadır.

Özel seslemaltılar içeren sözcüklerin telaffuzu üzerinde çalıştığınızda, aynı anda hem seslemaltı sayısı, hem de ana vurgu üzerinde dikkatinizi yoğunlaştırmanız gerekir.

Ayrıca, anadillerinde söyleyişin vurgulu olması (İngilizce, Almanca, Rusçada, vs. olduğu gibi), bu insanların Japoncada, ana vurgunun seslemaltını daha güçlü bir tonla telaffuz etmelerine neden oluyor. Durum böyle olunca, bu seslemaltı daha fazla uzatılmış oluyor ve sonuç olarak, uzatılan bir ses gibi duyuluyor. Bu durumda olan insanlar, bu soruna özellikle dikkat etmeliler.