TUFS Language Modules

"p" sesi birçok dilde mevcuttur, ancak Japoncanın durumuna baktığımızda, boğazın ortasına değdiğimizde (ki bu erkekler için daha kolaydır, çünkü Âdemelması çıkıntılıdır), titreşimler parmak uçlarında hissedilirse, o halde "b" sesi söz konusudur. Eğer titreşimler hissedilmiyorsa, söz konusu olan "p" sesidir. Bu Japoncada şu anlama gelir; Âdemelması seviyesinde ses tellerinin titreşip titreşmemesine göre, bir ses farklılığı oluşur (ayrıntılı bilgi için kuramsal bölüme bakınız).

Bu durum, öğrenenlerin anadillerine göre değişir, ama “p” sesini telaffuz ederken çok ya da az soluk vermeye göre bir farklılık oluşabilir. Anadilleri üstteki özelliklere sahip olan öğrenenler, ば, び, ぶ, べ, ぼ seslerini telaffuz ettiklerinde “p” sesini çıkarmak için neredeyse soluk vermeme eğilimindedirler. Bu da, Japonların ぱ, ぴ, ぷ, ぺ, ぽ. (ör： ボク [僕, ben, -im] →ポク) seslerini işittikleri sonucunu gösterir.

Ayrıca, her zaman öğrenenlerin anadillerine bağlı olarak, ses tellerinin titreşimi sözcükteki harfin yerine göre belirlenebilir: örneğin sözcüğün başındaki bir “p” ya da sözcüğün ortasındaki bir “b” sesi gibi. Bu gibi durumlarda, öğrenenler sözcüğün ortasında bulunan ば, び, ぶ, べ, ぼ seslerini telaffuz edebilirler, ama söz konusu olan ば, び, ぶ, べ, ぼ seslerini, sözcüğün başında bulundukları zaman, ぱ, ぴ, ぷ, ぺ, ぽ seslerine dönüştürürler (ör: ビン [瓶, bir şişe] → ピン). Ayrıca, buna karşılık, sözcüğün ortasında bulunan ぱ, ぴ, ぷ, ぺ, ぽseslerini ば, び, ぶ, べ, ぼ şeklinde değiştirebilirler (ör: シンパイ [心配, bir kaygı] →シンバイ).