เสียงยาว คือการยืดเสียงสระเสียงสั้นให้นานขึ้นโดยไม่เปลี่ยนคุณลักษณะของเสียงสั้น ตัวอย่างเช่น เสียง 「ああ」ไม่ใช่ออกเสียง「あ」แยกเป็น 2 เสียงแบบ 「あ・あ」 แต่ให้ยืดเสียง [a]ให้นานขึ้นเป็น 「あー」 ส่วนที่เป็นเส้นนี้ 「ー」เรียกว่า เสียงยาว ดังนั้น จึงต้องรักษาความยาวของเสียงให้พอเพียง เสียงยาวสำหรับคนญี่ปุ่น ก็จะมีความยาวเทียบเท่ากับ 1 พยางค์
วิธีแสดงเสียงยาว กรณีที่เป็นคาตาคานะ จะใช้เครื่องหมาย「ー」 แต่หากเป็นฮิรางานะ หลังเสียงแถวアใช้อักษร 「あ」 หลังเสียงแถวイใช้อักษร 「い」 หลังเสียงแถวウใช้อักษร「う」 หลังเสียงแถวエใช้อักษร 「え」หรือ 「い」 หลังเสียงแถวオ ใช้อักษร「お」หรือ「う」 สิ่งที่ต้องระวังเป็นพิเศษคือ รูปอักษรที่เขียนกับเสียงที่เปล่งออกมาอาจไม่เหมือนกัน เช่น 「おう」 ไม่ได้ออกเสียงแยกกันเป็น「お」กับ「う」แต่ออกเสียงเป็น 「おー」「えい」ก็เช่นกัน ออกเสียงเป็น「えー」