TUFS Language Modules

   ภาษาส่วนใหญ่มักจะมีเสียง p   ในภาษาญี่ปุ่นหากเอามือลูบที่กลางคอ（กรณีของผู้ชาย จะสังเกตเห็นได้ชัด เนื่องจากมีลูกกระเดือกยื่นออกมา） ปลายนิ้วจะสัมผัสได้ถึงการสั่นของเส้นเสียง  ถ้าเส้นเสียงสั่นจะเป็นเสียงb ถ้าเส้นเสียงไม่สั่นจะเป็นเสียง p   กล่าวคือ ในภาษาญี่ปุ่นมีการแยกความแตกต่างระหว่างเสียงสั่นกับไม่สั่นที่บริเวณลูกกระเดือก
แต่ภาษาแม่ของผู้เรียนบางคน อาจมีการแยกความแตกต่างระหว่างเสียงที่มีลมพุ่งกับไม่มีลมพุ่ง เมื่อออกเสียง p  ผู้เรียนที่มีภาษาแม่ดังกล่าวเวลาออกเสียง「ば、び、ぶ、べ、ぼ」 มักจะออกเป็นเสียง p โดยไม่ปล่อยลมพุ่งออกมา ซึ่งทำให้คนญี่ปุ่นได้ยินเป็นเสียง「ぱ、ぴ、ぷ、ぺ、ぽ」（ยกตัวอย่างเช่น:ボク（僕กระผม）ได้ยินเป็น→ポク）
นอกจากนี้ สำหรับภาษาแม่ของผู้เรียนที่การสั่นหรือไม่สั่นของเสียงขึ้นกับตำแหน่งที่
ปรากฎในคำเช่น ต้นคำเป็นเสียง p กลางคำเป็นเสียง b 
กรณีเช่นนี้ สามารถออกเสียง「ば、び、ぶ、べ、ぼ」ที่อยู่กลางคำได้ 
แต่เสียง「ば、び、ぶ、べ、ぼ」ที่อยู่ต้นคำจะกลายเป็นเสียง「ぱ、ぴ、ぷ、ぺ、ぽ」
（ตัวอย่างเช่น:ビン（瓶ขวด）เป็นเสียง→ピン） หรือ
ในทางกลับกัน เสียง「ぱ、ぴ、ぷ、ぺ、ぽ」 ที่อยู่กลางคำจะกลายเป็นเสียง 「ば、び、ぶ、べ、ぼ」（ตัวอย่างเช่น:シンパイ（心配เป็นห่วง）กลายเป็นเสียง→シンバイ）