次の文章は、ボヤンネメフ（С. Буяннэмэх）という人がモンゴルからの一行のひとりとして1921年にモスクワを訪問したときのことをつづったものの一部です。
ある小さな部屋に通されたとき、最後にその部屋に入ったボヤンネメフにはもう椅子がなく、ただひとつその部屋の主である老人のだと思われるふかふかの椅子が残されているのみでした。
Тэр өвгөн намайг өөрийнхөө сандал дээр «суу» гэлээ. Би суулгүй үүдний
дэргэд зогсож байтал дахин «суу, суу» гэж шаардав. Би ч энэ өвгөн
ямар хүн болохыг сайн мэдэлгүй түүний зөөлөн сандал дээр суучихав.
Тэгээд өвгөн маань өөрөө суух сандалгүй болсныг Шумяцкий хараад яаран
гарч нэг муухан сандал авчирч бичгийн ширээний хажууд тавилаа. ［中略］
Би ардаа сууж байсан Ишдоржоос «Энэ орос өвгөн маань хэн гэдэг хүн
бэ? Чи таних уу?» гэж асуувал Ишдорж инээгээд «Чи танихгүй байна уу?
Энэ чинь Ленин шүү дээ» гэв. Би маш их сандарч, чимээгүйхэн босч Ишдоржтой
нэг сандал дээр хамт суулаа.
（老人は私に自分の椅子に「お座りください。」と言いました。私が座らずに入口の脇に立っているとふたたび「どうぞ、お座りください。」と言うのでした。私はその老人がだれであるかを知らず、
その人のふかふかの椅子に座ってしまいました。すると、その老人の座る椅子がなくなってしまったのをシュミャツキーが見て、あわてて部屋から出、みすぼらしい椅子をひとつ持ってきて机の脇に置いたのでした。
私は自分の後ろに座っていたイシドルジに「あの年輩のロシア人、何ていう人? 知ってるか?」と聞くと、イシドルジはにやにやしながら「知らないのか。レーニンだよ。」と言いました。私はもうびっくり仰天して、静かに立ってイシドルジの椅子に一緒に座ったのでした。）
